Kinderen van verzetsdeelnemers
Dat oorlogen diepe traumata achterlaten is in Nederland al jarenlang algemeen bekend.
Het doet (vooral nabestaanden van) de mensen die deze trama’s hebben ervaren extra veel pijn dat dit soort situaties in de wereld blijven bestaan en vijanden creëert, die -IN VOLLE OVERTUIGING- denken dat het elimineren van deze vijand hun frustraties over een onrecht kan opheffen.
Sinds 1978 zijn er in Nederland instrumenten en organisaties, die personen met oorlogstraumata kunnen aanpakken:
https://psychotraumanet.org/nl/de-stichting-1940-1945-en-de-kinderen-van-verzets-deelnemers
Met behulp van A.I. via ChatGPT kwam ondergetekende (als kind van verzetsdeelnemers) via een aantal vragen zoals: “Oorlogstraumata en de remedie?” en “Waarom komen oorlogen nog steeds voor?” op de volgende aanbeveling om oorlogen te kunnen vermijden:
Hoe zijn oorlogen te voorkomen?
“Organisaties, onderzoekers en het maatschappelijk middenveld moeten worden aangespoord om feitelijke informatie over de impact en kosten van oorlogen en conflicten te verzamelen en de voordelen van vredesinspanningen en hun effectiviteit zetten tegenover deze oorlogskosten.”
Zeer waar! en ook prijzenswaardig! Maar waarom komen de meeste van deze aanbevelingen toch nauwelijks of zo verschrikkelijk langzaam uit de startblokken. “Het licht gevoelig!” “Het is heel moeilijk”. En… ondertussen blijven de conflicten doorrazen, de slachtoffers vallen en worden voortdurend nieuwe traumata opgelopen.
De wereldwijde (financiële) inspanningen om conflicten en oorlogen te stoppen vallen volledig in het niet als je ze vergelijkt met de (financiële) oorlogsinspanningen, die de strijdende partijen leveren.
De bekende ‘derde hond’ is duidelijk de oorlogs-wapenindustrie, die onbegrensd verder zoekt naar nog effectievere, nog dodelijker, nog meer slachtoffers makende wapens.
Gerard van Broekhuijsen