Meester Frans Serné heeft 41 jaar lang op de IJmuidense Marnixschool/Het Kompas lesgegeven en is ook bekend van zijn columns in de Jutter. Van Meester Serné ontvingen wij een tekst over Overlevenden van de Holocaust. In zijn klas kwamen zij hun verhalen vertellen: Een onderduiker; een overlevende van vrouwenkamp Ravensbruck, vanwege haar werk in het Verzet; haar vriend (de later bekende Schelvis), overlevende van Auschwitz en een vrouw die haar knuffel meenam. Dankzij die knuffel had zij Sobibor overleefd. Ook werd in de lessen gesproken over Corrie ten Boom, verzetsvrouw in Haarlem die onderduikers in huis had en gered heeft. De beroemde ” SCHUILPLAATS”. (werd bekend door de film: the Hiding Place”. Daarna bezocht hij met de klas “pubers” het Corrie ten Boom huis (museum) in Haarlem.

Overlevenden Holocaust in de klas

Een jaarlijks terugkerend thema in groep acht was: Tweede Wereldoorlog. Ik besteedde daar veel aandacht aan. Niet één jaar was hetzelfde. Ik had een jaar een kind in de klas wiens overgrootmoeder een overlevende was van vrouwenkamp Ravensbrück. Ze wilde over haar ervaringen in dat kamp op school komen vertellen. Er verscheen een kwieke oude vrouw in de klas, lopend op schoenen met een hak. Absoluut niet hulpbehoevend en…helder als glas. Zij vertelde weliswaar haar verhaal van toen aan de “pubers”, maar plaatste het in de tijd van nu. Heel knap. Ze kwam een paar jaar later weer, toen ik haar andere achterkleinzoon in de klas had. Dat waren kippenvelmomenten.

Ik had in de klas de kranten uit de oorlogstijd hangen. Één krant moest ik van haar weghalen. Dat was in de oorlog een “foute krant”. We bezochten daarna het Corrie ten Boomhuis in Haarlem, met de Schuilplaats van deze Verzetstrijdster en ook overlevende van Ravensbrück.

Een ander jaar kwam een opa van één van de kinderen op school om te vertellen over zijn onderduikervaringen. Hij had tijdens de oorlog als kind ondergedoken gezeten bij een gastgezin in Friesland. Hij kwam diverse malen terug toen de andere kleinkinderen bij mij in de klas zaten. Ontroerend te zien hoe een opa voor de klas zijn verhaal deed, terwijl zijn eigen kleinkinderen daar bij zaten. De man is nu ver in de negentig en zie en spreek hem nog regelmatig.

Ook kwam er later een vrouw van 80 in de klas die een gehaakte knuffel meebracht, die samen met haar de gruwelen van een kamp had overleefd. Tijdens haar verhaal, hield ze deze knuffel voortdurend vast.

Alle opgepakte Amsterdamse Joden werden verzameld in de Hollandsche Schouwburg en geregistreerd. Voor jonge kinderen bestond de mogelijkheid niet geregistreerd te worden. Ouders hadden de keus, leven of dood. Niet geregistreerde kinderen hoefden niet op transport, maar ontsnapten via de Crèche en de Kweekschool aan de overkant en werden opgevangen door verzetsstrijdsters. Twee van deze aan de dood ontsnapte “kinderen” vertelden hun verhaal in de klas.

Ik heb mijn eigen vader ook gevraagd om zijn verhaal bij mij in de klas te vertellen. Hij heeft in een kamp in Duitsland gezeten en heeft nooit iets verteld. Hij weigerde te komen. Hij kon het niet.

Ik strijd ervoor dat deze vreselijke periode wordt doorverteld aan de huidige generatie.

“Opdat men het nooit zal vergeten”.

Meester Frans Serné